recalcitrant

Je daverde je diepste tonen door.
Niets was ik : je dacht mij ooit
een ochtend te beloven, gunst
die ik in jou gegrond als bloei

beleven kon. Geen tong die zich
roerde. Ach, kom, de teerste
ondergang die ooit een lijn beging,
hoe ik je naaldhak op, je nylons in

& uit je volle boezem op je antwoord
stuitte : spinragfijn tot gift
verdraaide lichtval in een gitzwart
oog dat niets van mij ontving.